Drukuj
Kategoria: Oferta badań
Odsłony: 15238

Poprawne przygotowanie gleby zapewnia sadzonym roślinom dobre warunki wzrostu i sprzyja wczesnemu wejściu w okres owocowania oraz uzyskiwaniu wysokich i dobrej jakości plonów.
Uprawa drzew, krzewów owocowych i plantacji jagodowych na tym samym polu, trwa – w zależności od gatunku – od kilku do kilkudziesięciu lat. Gleba dla tych upraw jest podstawowym źródłem zaopatrzenia w wodę i niezbędne składniki pokarmowe:  makro  i  mikroelementy.  Błędy  popełnione  podczas  przygotowania stanowiska pod nasadzenie tych upraw są trudne do usunięcia, wymagają dodatkowych nakładów  i zawsze  mają  niekorzystny  wpływ   na  wzrost  i  plonowanie  upraw, zwłaszcza w pierwszych latach po posadzeniu.

Przygotowując  glebę  pod  nowe  nasadzenia  sadownicze  należy  uwzględnić specyfikę  przygotowywanego  stanowiska  oraz  zróżnicowane  wymagania poszczególnych gatunków drzew, krzewów owocowych i plantacji jagodowych, w tym wymagania wynikające między innymi z głębokości ich systemu korzeniowego.


Przygotowanie gleby pod nowe nasadzenia sprowadza się do kilku
następujących działań:


Regulacja odczynu gleby

Większość  składników  pokarmowych  wykazuje  najwyższą  przyswajalność  przy odczynie lekko kwaśnym.
Jabłonie, grusze, większość krzewów i truskawki dobrze rosną i owocują na glebach o pH 5,6-6,7.
Drzewa pestkowe (śliwy, wiśnie, czereśnie, morele i brzoskwinie) oraz winorośli dobrze rosną również na glebach o odczynie zbliżonym do obojętnego – pH 6,8-7,0. Wyjątek w zakresie tych wymagań (konieczne gleby o pH maksymalnie do 4,5-5,0) mają: żurawina i krzewy borówki wysokiej, której plantacje w rejonie działania naszej Stacji są coraz częstsze.
Doprowadzenie odczynu do poprawnego, wymaga badania pH gleby i jej zwięzłości oraz ustalenia zalecanej dawki wapna lub – jak w przypadku upraw kwasolubnych – czynnika zakwaszającego, które powinny być zastosowane ze znacznym (0,5-1 roku) wyprzedzeniem w stosunku do terminu planowanego nasadzenia.


Wzbogacanie  gleby  w  substancję  organiczną  i  w  składniki pokarmowe

Wszystkie rośliny sadownicze wymagają gleb żyznych, o dużej zawartości próchnicy i składników pokarmowych. Poza borówką wysoką, wszystkie one korzystnie reagują na nawożenie obornikiem czy kompostem lub dobrze jest jeśli poprzedzone są uprawą i następnie przyoraniem nawozów zielonych, w tym zwłaszcza roślin z grupy bobowatych (łubin,  wyka,  peluszka). 
Niezależnie  od  substancji  organicznej  należy  zastosować nawożenie  mineralne:  fosforem,  potasem  i  magnezem  oraz  dość  często mikroelementami, których dawki zależą od stanu zasobności gleby. Składniki te, ze względu na powolne przemieszczanie się w głąb gleby, należy umieścić w głębszych jej warstwach,  w  zasięgu  korzeni  włośnikowych.  Jest  to  możliwe  tylko  podczas przygotowywania stanowiska pod nasadzenie.
Planując wysokość dawek nawozów należy    wziąć  pod  uwagę  zasobność  gleby,  a  dla    fosforu  i  potasu  dodatkowo uwzględnić, że stosuje się je na zapas, który przy potasie powinien zabezpieczyć potrzeby roślin na około 3 lata, a przy fosforze na wiele lat.

Poprawne ustalenie dawek wapna lub czynnika zakwaszającego, niezbędnych do  zastosowania  rodzajów  i  ilości  nawozów  oraz  potrzeby  poprawy  zasobności próchnicy  w  glebie,  wymaga  badań  laboratoryjnych  reprezentatywnych  próbek  z warstwy ornej, a dla drzew i krzewów z warstwy podornej (przeważnie z 21- 40 cm) oraz – dla głęboko korzeniących się drzew - z warstwy 41 – 60 cm.

Szczegółowe instrukcje pobierania oraz karty informacyjne (niezbędne w przypadku oczekiwania ze Stacji zaleceń  nawozowych) można uzyskać u naszych specjalistów terenowych, do których można przekazać pobrane próbki lub zlecić ich pobranie.  Z nimi można też ustalić zakres koniecznych badań i ich cenę.