- Szczegóły
- Kategoria: Oferta badań
- Odsłony: 15466
Poprawne przygotowanie gleby zapewnia sadzonym roślinom dobre warunki wzrostu i sprzyja wczesnemu wejściu w okres owocowania oraz uzyskiwaniu wysokich i dobrej jakości plonów.
Uprawa drzew, krzewów owocowych i plantacji jagodowych na tym samym polu, trwa – w zależności od gatunku – od kilku do kilkudziesięciu lat. Gleba dla tych upraw jest podstawowym źródłem zaopatrzenia w wodę i niezbędne składniki pokarmowe: makro i mikroelementy. Błędy popełnione podczas przygotowania stanowiska pod nasadzenie tych upraw są trudne do usunięcia, wymagają dodatkowych nakładów i zawsze mają niekorzystny wpływ na wzrost i plonowanie upraw, zwłaszcza w pierwszych latach po posadzeniu.
Przygotowując glebę pod nowe nasadzenia sadownicze należy uwzględnić specyfikę przygotowywanego stanowiska oraz zróżnicowane wymagania poszczególnych gatunków drzew, krzewów owocowych i plantacji jagodowych, w tym wymagania wynikające między innymi z głębokości ich systemu korzeniowego.
Przygotowanie gleby pod nowe nasadzenia sprowadza się do kilku
następujących działań:
- Odchwaszczenie pola,
- Wzbogacenie gleby w substancję organiczną i poprawa jej struktury;
- Regulacja odczynu gleby;
- Doprowadzenie do odpowiedniego dla danej uprawy, poziomu składników pokarmowych zwłaszcza w tych warstwach gleby, w których rozwijał się będzie system korzeniowy.
Regulacja odczynu gleby
Większość składników pokarmowych wykazuje najwyższą przyswajalność przy odczynie lekko kwaśnym.
Jabłonie, grusze, większość krzewów i truskawki dobrze rosną i owocują na glebach o pH 5,6-6,7.
Drzewa pestkowe (śliwy, wiśnie, czereśnie, morele i brzoskwinie) oraz winorośli dobrze rosną również na glebach o odczynie zbliżonym do obojętnego – pH 6,8-7,0. Wyjątek w zakresie tych wymagań (konieczne gleby o pH maksymalnie do 4,5-5,0) mają: żurawina i krzewy borówki wysokiej, której plantacje w rejonie działania naszej Stacji są coraz częstsze.
Doprowadzenie odczynu do poprawnego, wymaga badania pH gleby i jej zwięzłości oraz ustalenia zalecanej dawki wapna lub – jak w przypadku upraw kwasolubnych – czynnika zakwaszającego, które powinny być zastosowane ze znacznym (0,5-1 roku) wyprzedzeniem w stosunku do terminu planowanego nasadzenia.
Wzbogacanie gleby w substancję organiczną i w składniki pokarmowe
Wszystkie rośliny sadownicze wymagają gleb żyznych, o dużej zawartości próchnicy i składników pokarmowych. Poza borówką wysoką, wszystkie one korzystnie reagują na nawożenie obornikiem czy kompostem lub dobrze jest jeśli poprzedzone są uprawą i następnie przyoraniem nawozów zielonych, w tym zwłaszcza roślin z grupy bobowatych (łubin, wyka, peluszka).
Niezależnie od substancji organicznej należy zastosować nawożenie mineralne: fosforem, potasem i magnezem oraz dość często mikroelementami, których dawki zależą od stanu zasobności gleby. Składniki te, ze względu na powolne przemieszczanie się w głąb gleby, należy umieścić w głębszych jej warstwach, w zasięgu korzeni włośnikowych. Jest to możliwe tylko podczas przygotowywania stanowiska pod nasadzenie.
Planując wysokość dawek nawozów należy wziąć pod uwagę zasobność gleby, a dla fosforu i potasu dodatkowo uwzględnić, że stosuje się je na zapas, który przy potasie powinien zabezpieczyć potrzeby roślin na około 3 lata, a przy fosforze na wiele lat.
Poprawne ustalenie dawek wapna lub czynnika zakwaszającego, niezbędnych do zastosowania rodzajów i ilości nawozów oraz potrzeby poprawy zasobności próchnicy w glebie, wymaga badań laboratoryjnych reprezentatywnych próbek z warstwy ornej, a dla drzew i krzewów z warstwy podornej (przeważnie z 21- 40 cm) oraz – dla głęboko korzeniących się drzew - z warstwy 41 – 60 cm.
Szczegółowe instrukcje pobierania oraz karty informacyjne (niezbędne w przypadku oczekiwania ze Stacji zaleceń nawozowych) można uzyskać u naszych specjalistów terenowych, do których można przekazać pobrane próbki lub zlecić ich pobranie. Z nimi można też ustalić zakres koniecznych badań i ich cenę.
- Szczegóły
- Kategoria: Oferta badań
- Odsłony: 6403
Oferta badań pasz gospodarskich: kiszonki, sianokiszonki, itp.
- Szczegóły
- Kategoria: Oferta badań
- Odsłony: 17242
Niezbędną pomocą w tym zakresie są badania odczynu i składu chemicznego podłoża, oraz - dla części gospodarstw - opracowanie konkretnego zalecenia nawozowego, zawierającego: dobór rodzajów, dawek, terminów i częstotliwości stosowania nawozów oraz, konieczną coraz częściej, korektę (przeważnie obniżenie) odczynu podłoża.
Badania gleb, wód, pożywek i podłoży ogrodniczych w ostatnich latach cieszą się coraz większym powodzeniem. Za stosunkowo niewielką (w stosunku do obecnych cen nawozów ogrodniczych oraz możliwych do uzyskania oszczędności i efektów produkcyjnych) odpłatnością, uzyskuje się wiedzę o stanie potrzeb roślin lub o stopniu ich zabezpieczenia w poszczególne składniki pokarmowe w konkretnym obiekcie uprawowym.
Podstawowy zakres badań podłoży ogrodniczych obejmuje:
- Ustalenie odczynu (pH w wodzie) i poziomu wapnia;
- Badanie zawartości podstawowych składników pokarmowych: azotu, fosforu, potasu i magnezu;
- Na życzenie zleceniodawcy oznacza się również siarkę i mikroelementy: bor, miedź, cynk, żelazo i mangan;
- Ustalenie zawartości chloru i stopnia zasolenia podłoży stałych lub EC pożywek;
Można też zlecić wykonanie innych badań, często pomocnych w nawożeniu upraw ogrodniczych:
- Wykonanie krzywej neutralizacji lub zakwaszania podłoża;
- Ustalenie pH, składu chemicznego wód i ich przydatności do produkcji;
- W trakcie produkcji można ustalić skład chemiczny części wskaźnikowych roślin jako element oceny odżywienia i jednocześnie jako metoda ustalenia dawek i częstotliwości nawożenia uprawy.
Analiza wyników badań kilku tysięcy próbek ogrodniczych za ostatnie lata oraz bieżące kontakty ogrodników ze Stacją, pozwalają na zasygnalizowanie najczęściej występujących problemów w zakresie nawożenia upraw ogrodniczych. Sprawiają one trudności dla części osób, zwłaszcza początkujących, mniej doświadczonych w produkcji ogrodniczej.
- Niewłaściwy dobór podłoży lub ich komponentów do wysiewu nasion i następnie do pikowania siewek (niskie torfy bez komponentów, zbyt duży udział mocno przekompostowanego obornika, dodawanie piasku o bardzo wysokim pH i poziomie wapnia), stosowanie do podlewania lub do fertygacji bardzo twardej i zasadowej wody bez jej wcześniejszego zakwaszenia;
- Rozpoczęcie produkcji (siew nasion, pikowanie siewek lub wysadzenie rozsady na miejsce stałe) do nie znanego podłoża. Występują wtedy problemy, identyfikowane przez kondycję roślin i uściślane poprzez spóźnione badanie podłoża. Próba ich eliminacji na rosnących roślinach (zwłaszcza siewkach lub rozsadzie) nie zawsze jest skuteczna i jednocześnie bardzo kosztowna. W skrajnych przypadkach wiele roślin ginie. Powoduje to konieczność zakupu, często gorszej rozsady z innych źródeł i opóźnienie zbiorów, zazwyczaj znacznie tańszych w późniejszym okresie;
- Stosowanie do podłoża na wyczucie za wysokich, często nie zrównoważonych, dawek nawozów mineralnych oraz wapnia i obornika oraz zakwaszanie podłoża bezpośrednio przed wysadzeniem roślin. Powoduje to zbyt wysoki poziom i nierównowagę składników pokarmowych oraz towarzyszące mu wysokie zasolenie w początkowym okresie uprawy, gdy młode rośliny nie tolerują wysokich stężeń soli. System korzeniowy roślin jest wtedy słabo rozwinięty, co ma zasadniczy wpływ na uprawę w całym okresie wegetacji;
- Zbyt niski poziom fosforu w początkowym okresie uprawy, co przy wczesnych wysadzeniach do nie dogrzewanych folii (za niskie temperatury podłoży) powoduje zahamowanie wzrostu roślin i ich „fioletowienie”;
- Niewłaściwy dobór asortymentów nawozów: odmienne proporcje składników pokarmowych w stosunku do stanu zasobności podłoża i do potrzeb roślin w poszczególnych fazach rozwojowych, stosowanie nawozów typowo „rolniczych”, często jednoskładnikowych i o niskim poziomie składników (zbędny wzrost zasolenia powodowany balastem) oraz zbyt duży udział formy amonowej azotu w ogólnym nawożeniu azotem;
- Wysoka intensywność produkcji, a więc i nawożenia pod osłonami oraz zmieniające się zapotrzebowanie (ilościowe i proporcje składników) roślin w poszczególnych fazach rozwojowych wymaga od ogrodników kilkukrotnej oceny pH i zasobności podłoża oraz bieżącej korekty nawożenia wraz ze zmieniającym się pH i zasobnością. Część ogrodników zapomina o tym oczywistym fakcie i popełnia błędy, które dostrzegane są z opóźnieniem, przeważnie dopiero po wyraźnej reakcji roślin. Często jest już za późno i następuje znaczny spadek ilości i pogorszenie jakości plonu.
- Szczegóły
- Kategoria: Oferta badań
- Odsłony: 6038
Oferta badań nawozów mineralnych, naturalnych, wapna nawozowego